ΑΣΤΕΝΑΚΤΟΣ

ἀστένακτος ἀ-στένακτος 2 1) не издающий стонов (ἀ. κἀδάκρυτος Soph.; ἄκλαυστος ἀ. Eur.; ἄτεγκτος καὴ ἀ. Plut.) 2) проводимый или прошедший без стонов (ἁμέρα Eur.)