ΣΥΓΚΑΙΩ

συγκαίω συγ-καίω атт. συγκάω (ᾱ) (fut. συγκαύσω) 1) вместе или сразу сжигать (τὰ ἐπι γῆς Plat.) 2) воспламенять ὁ συγκαυθεὴς ἀήρ Plat. — раскаленный воздух 3) обмораживать (χειμῶνος συγκεκαυμένος Diog.L.)