ΚΡΑΣ

κράς τό (только gen. κρᾱτός и κράᾰτος, dat. κρᾱτί и κράᾰτι, acc. κρᾶτα; pl.: gen. κράτων с ᾱ, dat. κρᾱσίν эп. κράτεσφι с ᾱ, acc. κρᾶτας) 1) n и f голова (ἀπὸ κρατὸς κυνέην θεῖναι Hom.; ἀποκοπὰ κρατός Aesch.; ἐς τὸ κείνου κρᾶτα ἐνήλατο ἡ τύχη Soph.; τέκνα ὁρῶ κρᾶτας ἐξεστεμμένα Eur.) 2) вершина (Οὐλύμποιο Hom.) 3) внутренний угол, т.е. глубина (ἐπὴ κρατὸς λιμένος Hom.). см. тж. κρᾶτα