ΕΤΑΙΡΑ

ἑταίρα эп. тж. ἑτάρη, ион. ἑταίρη ἡ 1) подруга, спутница (Ἔρις, Ἄρεος κασιγνήτη ἑτάρη τε и φόρμιγξ, δαιτὴ ἑ. Hom.; ἑταῖροι καὴ ἑταῖραι Plat.) φύζα φόβου ἑ. Hom. — бегство, сопутствующее страху 2) гетера, любовница Her., Arph., Arst.